Iedereen in Japan heeft een "naamkaartje" - een visitekaartje - met veel contactgegevens. In de meeste situaties is het uitwisselen van naamkaartjes een fundamenteel onderdeel van het vergaderritueel. Als u enige tijd in Japan gaat doorbrengen, moet u de fijne kneepjes van het begroetingsritueel leren (vooral hoe u het visitekaartje op de juiste manier respecteert).

Toegegeven, het naamkaartje is alomtegenwoordig in zakelijke begroetingen en minder informeel. Maar ik heb veel naamkaartjes opgehaald van mensen die ik ontmoette op het treinstation, in een bar, naast me in de trein, enz. En je kunt zeker om een ​​naamkaartje vragen, ook al is het een heel informele situatie. Zorg er wel voor dat u er zelf een heeft om terug te geven.

Misschien mis ik iets voor de hand liggend, maar waarom vraag ik het ze niet gewoon? Ik ben zelfs geneigd te vermoeden dat, als ze hun contactgegevens niet hebben gedeeld toen je uit elkaar ging, ze niet per se zo enthousiast zijn om contact te houden ...

Ook Facebook is dat niet dat populair is in Japan, hoewel het het afgelopen jaar de kloof met het lokale alternatieve Mixi heeft gedicht.

2016 update : Mixi is dood (of in ieder geval comateus ), Facebook worstelt nog steeds, de huidige kampioen is Line.